R 
íkisútvarpið er með Sigrúnu Davíðsdóttur á launum sem fréttaritara í Lundúnum, væntanlega til að bæta viðskiptajöfnuðinn við Bretland. Reglulega flytur Sigrún landsmönnum sérlega óvandaða pistla í Speglinum og mætir svo í einn af sjónvarpsþáttum Egils Helgasonar til að endurtaka þá. Ef yfirmenn Ríkisútvarpsins hlusta nokkru sinni á þessa pistla er óskiljanlegt að þeir hafi nýlega fengið Sigrúnu það hlutverk að ræða við Alistair Darling fyrrverandi fjármálaráðherra Breta, manninn sem átti þátt í að beita lagaheimildum um hryðjuverkavarnir gegn Íslendingum. Darling tók jafnframt þátt í því sem The Wall Street Journal hefur réttilega nefnt tveggja ára samfelldan rógburð breskra stjórnvalda um Ísland. Sigrún spurði Darling hvorki hvort hann teldi ríkisábyrgð á innstæðum í Evrópu né hvort Bretar teldu sig hafa gert rétt í því að nota lagaheimildir gegn hryðjuverkastarfsemi til að frysta eigur íslenska ríkisins og setja Íslendinga á bás með Al Qaida.
Eitt það versta við þessa pistla í Speglinum er að þar hefur Sigrún þrástagast á því að Íslendingar skuldi eitthvað vegna Icesave. Svonefnd Icesave-skuld Íslendinga er henni mjög hugleikin.
Ætla mætti að þegar Alþingi hefur í þrígang reynt að setja lög sem gera ríkissjóð Íslands ábyrgan fyrir Icesave innstæðum í Landsbankanum myndi sæmilega skynuga manneskju renna í grun að fyrr en Alþingi tekst það óhappaverk þá skulda Íslendingar nákvæmlega ekkert vegna Icesave.
Þegar svo við bætast tvær þjóðaratkvæðagreiðslur um samninga þess efnis að Íslendingar taki á sig einhverjar skuldbindingar vegna Icesave þarf talverðan þráa til að halda áfram að reyna að klína þessum skuldum á alla Íslendinga. Mikill meirihluti Íslendinga hefur tvívegis á rúmu ári afþakkað slíkt boð.
En þetta dugar Sigrúnu Davíðsdóttur ekki. Í gærkvöldi hélt hún ótrauð áfram tilraunum sínum í Speglinum til að maka skuldum Landsbankans og Tryggingasjóðs innstæðueigenda á Ísland og Íslendinga.
| Í kjölfar þjóðaratkvæðagreiðslunnar hefur Ólafur Ragnar Grímsson forseti sagt umheiminum að niðurstaðan þýði ekkert að Ísland ætli ekkert að borga. |
Vefþjóðviljinn kannast bara alls ekki við að forsetinn hafi sagt þetta. Hann hefur þvert á móti reynt að benda umheiminum á að Icesave reikningurinn sé ekki mál Íslands heldur þrotabús Landsbankans. Forsetinn og að því er virðist fjármálaráðherrann einnig síðustu dagana hafa gert heiðarlegar tilraunir til að benda mönnum á að skuldarinn – þrotabú Landsbankans – muni vonandi greiða Bretum og Hollendingum það sem þeir lögðu innstæðueigendum á Icesave til haustið 2008. Um þetta segir Sigrún:
| Hugum aðeins nánar að þessari fullyrðingu; Icesave verður borgað. Með því að fullyrða það eru íslensk yfirvöld að viðurkenna að þetta sé útistandandi skuld. |
Hvernig er hægt að láta svona?
Er Sigrún nokkuð sakbitin yfir því að hafa gengið á milli forstjóra útrásarfyrirtækjanna á vegum Viðskiptaráðs fyrir hrun og fært í letur spekina um glæsilegan árangur þeirra og hvernig íslenska viðskiptaofurmennið hefði með sínu íslenska ofurhugrekki og djörfung lagt breskt viðskiptalíf undir sig?