Þriðjudagur 30. október 2007

303. tbl. 11. árg.

U ndanfarin ár hefur hópur manna talað og talað um „Evrópumálin“. Tal þeirra er fimmþáttungur, sem yfirleitt kemur í fjölmiðum í þessari röð:

  • Umræðan um Evrópumálin hefur aldrei verið háværari.
  • Norðmenn eru rétt ófarnir inn í Evrópusambandið. Þá eiga Íslendingar engan annan kost en að fara þangað.
  • Þjóðaratkvæðagreiðsla um Evrópusambandsaðild er bara tímaspursmál.
  • Það er bannað að tala um Evrópumálin.
  • Þetta viðtal við þennan þarna, það markar tímamót. Héðan af verður þróunin ekki stöðvuð.
Það þarf engan að undra að stjórnarskrá sú sem embættismenn ESB reyna nú að troða ofan í kokið á almenningi innan sambandsins standi í hinum almenna manni. Hér er hún til samanburðar við stjórnarskrár Íslands og Bandaríkjanna.

Undanfarin ár hafa verið hagstæð fyrir hið fullvalda Ísland og þá sem standa vilja vörð um það. Hættan á því að landið verið dregið inn í Evrópusambandið er minni nú en í langan tíma. Alþingiskosningar fóru fram fyrir örfáum mánuðum án þess að nokkur flokkur berðist fyrir aðild að Evrópusambandinu eða því að gjaldmiðill ýmissa aðildarlanda þess yrði tekinn með valdboði í opinbera notkun á Íslandi. Þó þögn stjórnmálaflokka sanni vitaskuld ekki að tiltekið málefni sé óþarft, þá má engu að síður talsverðar ályktanir draga af þeirri staðreynd að enginn flokkur taldi sig geta fiskað út á Evrópumál í vor.

Meðal þess ánægjulega sem gerst hefur í „Evrópuumræðunni“ undanfarið, er að Geir H. Haarde, nýr formaður Sjálfstæðisflokksins, hefur með afgerandi hætti tekið af skarið um andstöðu sína og síns flokks við inngöngu Íslands í Evrópusambandið og opinbera upptöku nýs gjaldmiðils á Íslandi. Er gott til þess að vita að hrakspár um að stefna Sjálfstæðisflokksins í málinu kynni að breytast með nýjum formanni hafa reynst markleysa.

Fyrir nokkru lauk sérstök Evrópunefnd, skipuð fulltrúum allra þingflokka, starfi sínu og gaf út ýtarlega skýrslu um Ísland og Evrópumálin. Í skýrslunni er blásið á ófáar fullyrðingar manna um „Evrópuumræðuna“, og hvað það varðar hefur ekkert sérstakt gerst frá útkomu hennar sem hrekur niðurstöður hennar. Í nýrri grein um Evrópumálin segir formaður nefndarinnar, Björn Bjarnason:

Niðurstöður skýrslunnar eru ígrundaðar og rökstuddar og allt annars eðlis en losaralegt tal um aðild Íslands að ESB – tal, sem byggist mikið á kveinstöfum en lítið á rökum. Hvaða stjórnmálaflokkur vill aðild Íslands að ESB? Að láta eins og eitthvað sé óljóst um, hver þurfi að vera samningsmarkmið Íslands, byggist í besta falli á þekkingarleysi. ESB gerir kröfu um að fallist sé á öll skilyrði þess, sé eitthvert hik á viðsemjandanum, er hann spurður, hvað hann þurfi langan tíma til að laga sig að þessum kröfum – ESB vill engar sérlausnir, kannski tímabundna aðlögun.

Þetta er eitt af því sem máli skiptir í umræðunni um Evrópusambandið. Það eru engar varanlegar sérlausnir í boði. En jafnvel þó svo yrði einhvern tímann, þá er eðli Evrópusambandsins, hins stjórnlynda, yfirþjóðlega tollabandalags, hið sama og þangað á hið frjálsa og fullvalda Ísland ekkert erindi.