Þ eir sem taka ákvarðanir fyrir Evrópusambandið ákváðu í síðustu viku að setja upp styrktarsjóð fyrir þau ríki á evrusvæðinu sem fara illa að ráði sínu í fjármálum. Til að mynda Írland sem ákvað að gera tilraun til að bjarga gjörvöllu bankakerfi sínu með skattgreiðslum næstu kynslóða. Eða Grikkland sem hrundi næstum jafn hratt undan hóli Egils Helgasonar og efnahagur Asíu fór um koll eftir að Þorvaldur Gylfason skrifaði lofrulluna „Hagvaxtarundrið í Asíu“ í tímaritið Vísbendingu árið 1995.
Þessi sjóður Evrópusambandsins er grundvallarbreyting á myntsamstarfinu. Myntsamstarfið átti ekki síst að tryggja að einstök ríki gættu aðhalds í ríkisfjármálum og söfnuðu ekki skuldum. Evrópusambandið setti ýmis skilyrði þess efnis fyrir því að ríki fengju evruna. Gott ef ekki átti að sekta ríki sem væru með of mikinn fjárlagahalla. Það var gott og blessað þar til reyndi á þessi merku skilyrði. Ríkin sem rekin eru með mestum halla eru ekki sektuð heldur verðlaunuð með fjármunum úr nýja skussasjóðnum. Evrópski seðlabankinn hamstrar skuldabréf þeirra ríkja sem verst standa og almennir fjárfestar fúlsa við.
Það blasir við hvaða áhrif þessi sjóður mun hafa. Það dugði ekki að boða sektir ef stjórnmálamenn gættu ekki að sér í eyðslunni. Þegar boðið verður upp á verðlaun handa þeim sem sýna mesta ábyrgðarleysið er búið að opna allar flóðgáttir.