Viðskiptahalli okkar gagnvart útlöndum hefur nokkuð verið til umfjöllunar að undaförnu enda streyma nýir bílar til landsins og stórar vöruskemmur eru teknar undir sölu á heimilistækjum svo allir komist að og fáir verði undir í troðningnum. Yfirleitt er viðskiptahallinn litinn hornauga og fréttamenn kalla á fjármálaráðherra og seðlabankastjóra og spyrja hvort ekki eigi að grípa til viðeigandi ráðstafana.
Í nýlegri skýrslu frá Cato stofnuninni er rætt um langvarandi viðskiptahalla Bandaríkjanna við útlönd. Þar kemur fram að viðskiptahalli þarf ekki að þýða að innlend framleiðsla sé á undanhaldi og atvinnutækifærum að fækka. Þvert á móti virðist innlend framleiðsla vaxa og atvinnuleysi minnka þegar viðskiptahalli eykst. Þannig hefur hagvöxtur að jafnaði verið 50% meiri þau ár sem viðskiptahalli eykst. Í skýrslunni er einnig bent á að margir hafi á sínum tíma spáð því að útflutningslöndin Japan og Þýskaland myndu stinga Bandaríkin af í efnahagsmálum þar sem þau byggðu mjög á útflutningi. Engu að síður glíma bæði Japan og Þýskaland nú við vandamál eins og lítinn hagvöxt og aukið atvinnuleysi.
Í lokaorðum skýrslunnar segir svo: Það er innflutningur en ekki útflutningur sem gerir lífskjör svo góð í Bandaríkjunum. Útflutningur einn og sér er lítils virði. Útflutningur án innflutnings er eins og vinna án launa.
Jólasveinarnir voru enn á ferðinni á dögunum að úthluta eigum landsmanna. Það er mesta furða hversu uppteknir þeir eru á miðju ári, en að þessu sinni voru þeir í gervi stjórnarmanna í Menningarsjóði útvarpsstöðva og úthlutuðu 80 milljónum króna. Tvær milljónir fengust í verkefnið Land jólasveinanna og þarf líklega ekki að koma á óvart að jólasveinar hafi samúð með slíku. Jólasveinar af þessu tagi virðast seint ætla að átta sig á að fé er betur komið í vösum eigenda þess en annarra og að eðlilegra er að eigendur þess verji því en úthlutunarnefndir hins opinbera.