Orri Hauksson ritar grein í nýtt blað sem ber nafnið Athafnaborg og ungir sjálfstæðismenn í Reykjavík hafa gefið út. Í greinninni bendi Orri á að opinber afskipti af atvinnumálum eru sjaldnast til góðs þótt af góðum ásetningi séu. Hann tekur dæmi af lögbundnum lágmarkslaunum, þaki á yfirvinnu og refsingar gagnvart þeim fyrirtækjum sem segja upp fólki. „Lágmarkslaunin verðleggja þá út af markaðnum sem verst eru staddir, aðallega ungt og lítt menntað fólk. Þak á yfirvinnu dregur úr verðmætasköpun og refsingar fyrir uppsagnir hvetja fyrirtæki til að ráða sem fæsta.“
Orri tekur einnig dæmi af afnámi einokunar ríkisins á útvarpsrekstri: „Allt þar til á síðasta áratug mátti íslenska ríkið eitt starfrækja ljósvakamiðla. Með þeirri einföldu aðgerð að gefa útvarps- og sjónvarpsrekstur frjálsan hefur fjöldi nýrra tækifæra sprottið upp ú þáttagerð, kvikmyndagerð, sjónvarpsrekstri, útvarpsrekstri, auglýsingagerð og svo framvegis. Í tengslum við þessa grósku hafa hundruð íslenskra ungmenna nú fengið að spreyta sig á listrænum störfum, tæknistörfum, fréttamennsku, hönnunarstörfum og athafnamennsku á fjölmiðlamarkaði. Öll þessi störf hefðu án breytingarinnar verið bönnuð.“
Samkvæmt fréttum mun ekki eiga að taka neinum vettlingatökum á stórreykingakonuninni Margréti Þórhildi drottningu Danmerkur þegar hún kemur á Bessastaði innan skamms. Slíkum fíkniefnaneytendum verður vísað undir húsvegg með sitt dóp enda munu fáir glæpir alvarlegri nú til dags en að draga oní sig nikótínið, sem ríkisvaldið er forseti Íslands fer fyrir, hefur í áratugi haft einkaleyfi til að selja.
Forseti Íslands er líka þekktur fyrir að láta smávægilegar yfirsjónir fólks ekki spilla samskiptum sínum við það. Ekki lét hann t.d. á neinu bera við Chausesku einvald í Rúmeníu þegar þeir sötruðu te saman þótt telja megi að einvaldinum hafi orðið lítlilega á í messunni. Það verður þeim mun áhrifaríkara þegar Margrét Þórhildur reynir að tendra í rettunni í slagviðrinu við húsgaflinn á Bessastöðum.