241. tbl. 1. árg.
| Ýmsar vinstrisinnaðar menntakonur, eða konur með langa vistun… á skólastofnunum, hafa horn í síðu nektardansara. Þetta má t.d. lesa á síðum tímaritsins Veru sem Kvennalistinn gefur út á kostnað skattgreiðenda. Þessar konur vilja ýmist banna starfsemi nektardansstaða eða gera starfsemi þeirra erfiðari en ella. Nú er þessum konum auðvitað frjálst að tala gegn nektardansi eins og hverju öðru. En öllu alvarlegra er þegar þær krefjast þess að ríkisvaldið sé notað til að brjóta starfsemina á bak aftur. Hvað vakir fyrir þessum konum? Getur ekki verið að hér sé á ferðinni hefðbundið svefnleysi og pirringur yfir velgengni náungans? Hvað hugsar kona sem hefur 30 ára skólavist að baki, starfar á rykfallinni ríkisstofnun sem enginn tekur mark á og finnst heimurinn sinnulaus um áhugamál sín? Þykir henni sanngjarnt að 18 ára stelpa með gagnfræðapróf fái margfalt hærri laun fyrir að dilla bossanum? Og ekki nóg með það – eiginmaðurinn hleypur á eftir þessum sama bossa. |
Vegna greinar hér í blaðinu í fyrradag sendi Hannes Hólmsteinn Gissurarson, prófessor, eftirfarandi pistil: