Vefþjóðviljinn 48. tbl. 19. árg.
Eitt meistarverka hreinu vinstri stjórnarinnar á síðasta kjörtímabili var að breyta vörugjöldum á bifreiðar þannig að nú er miðað við svonefnt CO2-gildi þeirra. Því meiri koltvísýringur (CO2) sem ætla má að bifreið gefi frá sér á hvern kílómetra við akstur því hærri vörugjöld. Þessi leið við skattlagningu hallar á bensínbíla á kostnað á Dieselbíla því þeir eru að jafnað með lægra CO2-gildi en bensínbílar.
Sanngjarnt, ekki satt? Þeir borga sem menga, er það ekki?
Þetta er ekki alveg svona einfalt því koltvísýringur (CO2) ógnar ekki heilsu vegfarenda og annarra borgarbúa sem kunna að anda honum að sér. Hann er vissulega í flokki gróðurhúsalofttegunda en í útblæstri bíla er hann ekki heilsuspillandi þátturinn.
Það eru hins vegar sótagnir sem sogast ofan í lungu fólks á götum úti.
Og því miður er það svo að þeim bílum sem helst er hyglað með vörugjaldkerfi vinstri stjórnarinnar er einmitt þeim sem gefa frá sér mesta sótmengun, Dieselbílunum.
Því má svo bæta við að á árunum fyrir þessa lagasetningu hafði dregið mjög úr útblástursgildum koltvísýrings á nýjum bílum á Íslandi jafnt sem annars staðar í Evrópu (bls. 33). Þetta skýrist einfaldlega af framförum í vélbúnaði og annarri hönnun bíla sem gerir þá sparneytnari. Með lögunum var því verið að grípa til aðgerða þótt þróunin væri einmitt í þá átt sem lögunum var ætlað að beina mönnum.
