Vefþjóðviljinn 169. tbl. 17. árg.
Sigmundur Davíð Gunnlaugsson forsætisráðherra flutti veröldinni þau tíðindi í 16 mínútna hátíðarræðu á Austurvelli í gær að Íslendingar væru stoltir, menningarlegir, vel læsir, vel lesnir, bjartsýnir, kjarkaðir, sameinaðir, stappfullir mannauðs, óendanlega hugvitsamir, einstakir þegar kemur að vöruþróun, samheldnir, til fyrirmyndar, eftirtektarverðir, óeigingjarnir, einstakir á heimsvísu, ekki menn sem létu ógnanir slá sig út af laginu, aftur til fyrirmyndar, fúsir að miðla af þekkingu og styrkleikum sínum, lærdómsfúsir, fullir sjálftrausts, stoltir, trúaðir á sjálfa sig, með fortíð barmafulla af afrekum, með gilda þjóðmenningu, stoltir af eigin uppruna, með fjölskrúðuga nútímamenningu, gestrisnir og að vinna afrek daglega.
Inn í þetta sjálfshól var svo skotið nokkuð verðskuldaðri skammarræðu um Evrópusambandið og kúgunartilburði þess gagnvart Íslendingum.
Hvers vegna slítur þá forsætisráðherrann ekki aðildarviðræðum mannkostaþjóðarinnar við óvættirnar í Brussel?