Þ að er margt hinni ungu evru mótdrægt um þessar mundir. Þótt leiðtogar stærstu evruríkjanna hafi ekki unnt sér hvíldar yfir sumarmánuðina er ekkert sem bendir til að þeir hafi fundið lækningu við meininu sem hrjáir myntsamstarf svo ólíkra ríkja sem Þýskalands og Grikklands. En hingað til hafa menn þó hangið í voninni um að enginn vilji taka bindin af sárinu og sjá sannleikann með þeim afleiðingum að samstarfið liðist í sundur.
Það hefur líka verið nokkuð hald í þeim dómsdagsspám sem gerðar hafa verið um afleiðingar þess að samstarfið rofni. En hvað ef það brestur ekki?
Breski þingmaðurinn Sajid Javid og fyrrverandi stjórnandi hjá Deutsche Bank ritar afgerandi grein í The Wall Street Journal í dag undir yfirskriftinni: „Hver dagur sem líður með evruna í öndunarvél mun gera afleiðingarnar af óhjákvæmilegum dauða hennar alvarlegri.“
| Evrópskir stjórnmálamenn héldu þrátt fyrir allt að þeir gætu bæði sleppt og haldið: haft eina mynt fyrir mismunandi hagkerfi og leyft hverju ríki fyrir sig að stýra eigin ríkisfjármálum og slá lán að vild. Það kemur því ekki í óvart að evran hefur orðið að eins konar gjaldþrotavél. Þegar fjármálamarkaðir höfðu lokið sér af við Grikkland, Írland og Portúgal var óhjákvæmilegt að Spánn og Ítalía yrðu næst og innan tíðar Frakkland. Þúfan sem velti hlassinu í hvert sinn kann að vera mismunandi (óhófleg skuldasöfnun ríkis, bankar með skuldbindingar sem þeir ráða ekki við, fasteignabóla) en rót vandans er alltaf sú sama: evran.
Með upptöku evrunnar gátu þessi ríki falið vandamál sín um stund og slegið lán út á lánstraust annarra ríkja. |
F rekja og yfirgangur aðstandenda útrásarhallarinnar við Reykjavíkurhöfn virðast ekki eiga sér endimörk. Eftir að gatan hjá höllinni hefur verið hálflokuð og undir sífelldum breytingum í allmörg ár vegna byggingarframkvæmda héldu ökumenn að loks væri komið að því að þær gætu ekið hindrunarlaust framhjá ósköpunum. Fyrir nokkrum dögum voru hins vegar settar þrjár hraðahindranir á stuttan kafla við húsið en fyrir var búið að setja upp umferðarljós til að auðvelda gangandi aðkomu að dýrðinni.
Ljósin veita umferð frá húsinu einnig forgang ef svo ber undir. Ekki vilja menn að tónleiksgestir þurfi að hýrast of lengi í dýrasta bílastæðahúsi landsins og jafnvel bíða á meðan fólkið sem verður næstu 35 árin að borga reikninginn er að aka heim frá vinnu.